Vitor Pereira’dan yürek yakan sözler: "Sahadaki stres mi? Ben evde ölümle yüzleştim"

Wolverhampton Wanderers’ı küme hattından alıp Avrupa potasına taşıyan Vitor Pereira, BBC’ye verdiği özel röportajda futbolun dışındaki gerçeklerle yüzleştirdi.

Pereira’ya göre futbolun baskısı, yaşadığı aile dramlarının yanında hiçbir şey:

“Brezilya’da Corinthians’tayken bana baskı hissedip hissetmediğimi sordular. Babam kanserken, kardeşim ölürken, annem ağlarken hissettiğim şey baskıydı. Futbol bunun yanında hiç.”

Pereira’nın Wolverhampton’da kazandığı her maçtan sonra halkla birlikte pub’larda kutlama yapması, şehirde adeta gelenek haline geldi. Taraftarlar bu durumu artık bir pankarta dönüştürdü:

“Maçı kaybedersem evde yalnız içerim. Kazanırsam halkla birlikte kutlarım. Çünkü acıyı birlikte çekiyorsak, mutluluğu da birlikte paylaşmalıyız.”

Portekiz'in Espinho kasabasında, su baskınlarına maruz kalan mütevazı bir evde büyüyen Pereira, geçmişiyle gurur duyuyor:

“Kıyafetlerim koktuğu için utanırdım. Ama bu şartlar bana hayatta dayanıklılığı öğretti. Bugün hâlâ o günlerin gücüyle yaşıyorum.”

Profesyonel futbolculuğu üçüncü ligle sınırlı kalan Pereira, o dönemde hem okudu hem çalıştı:

“16 yaşımda para kazanmaya başladım. Cumartesileri plajda cankurtaranlık yapıyordum. İnsanları kurtarıyordum, iyi para alıyordum, ailemden para istemedim.”

Pereira, tutkuyla bağlı olduğu teknik direktörlüğün, aile hayatı üzerindeki olumsuz etkilerini de saklamıyor:

“Bu işte çok fedakârlık var. Çoğu zaman yalnız acı çekiyoruz. Bazen depresyonun eşiğindeyiz. Futbol benim için hem bir tutku hem de bağımlılık.”

Wolves ile çıktığı 18 maçta 10 galibiyet alan Portekizli teknik adam, potansiyelinin tamamını ortaya koyduğunu düşünmüyor:

“Her zaman daha iyisini yapabileceğime inanıyorum. Doğru yerde olursam sihir yaratırım. Buna inanın.”