Spor yazarlarından Konyaspor - Galatasaray maçı değerlendirmesi

Süper Lig’de beş puan farkla lider olmak, Türkiye Kupası’nda finale yükselmek, futbolcuların isteği, arzusu... Helal olsun demek lazım. Teknik direktörü, oyuncuları herkes sorumluluk almış.

Dakika 77 olmuş 4-1 öndesin, beşinci golü arıyor, hız kesmiyor, oyunu yavaşlatmıyorsun. Bu tür performanslara bizler alışık değiliz. Okan hocayı kutlamak lazım. Madem bu takımın teknik direktörü o, iki kupada da zirveye gidiyorsun, takımın takır takır oynuyor, rakipleri ezerek yeniyorsun, ne söyleyeyim helal olsun.

Barış Alper, Galatasaray’ın olmazsa olmaz isimlerinden. Dün gece cezalıydı, yerine Sallai oynadı. Ne yalan söyleyeyim hiç birimiz de onun yokluğunu hissetmedik. Sallai goller attı, temaslı futbolda Konyaspor’un sağ tarafını resmen çökertti. Bu kupa maçı olmasına rağmen, skor olarak da ilerdesin, Osimhen boş toplara bile koşuyor. Adam demek ki oynadığı futboldan keyif alıyor. Nasıl bir futbolcudur, bilemiyorum.

Lemina devamlı oynamaya başlayınca, Torreira’nın içinden bir Torreira daha çıktı. Hücuma çıkıyor gol atıyor, orta sahada enteresan toplar kapıyor ve sahanın her yerinde geziyor. Dışardan baktığın zaman takımın içinde arkadaşlık en üst seviyede, bu da sahaya yansıyor, hepimiz görüyoruz.

Yunus çok etkisizdi. Dün akşam oyuna hiç katkı sağlayamadı. Frankowski ise saatli bomba gibi. Konyaspor bütün ataklarını Polonyalı futbolcuya göre ayarlamış. Yusuf Erdoğan uçurtma gibi uçuyor, Frankowski on metre gerisinde kalıyor ve Günay’ın koruduğu kalede bu şekilde tehlikeler yarattılar. Bunların bazılarını Günay kurtardı, bazılarında ise Sanchez kalesini gole kapadı.

Evet, Konyaspor’u da alkışlamak lazım. Çok iyi mücadele ettiler ama Recep Uçar’ın elindeki kadro sarı-kırmızılılara kafa tutacak kalitede değil. Buna rağmen iyi direndiler. Yeşil-beyazlı taraftarlar takımına büyük destek verdi. Abdülkerim’in ayağına top gelişinde ıslıklamaları ise hoş değildi. Neticede bu oyuncu milli takım futbolcusu, başarıyla Konya forması giydi, daha sonra Cim-Bom’a transfer oldu. Böyle protestolara hiç gerek yok.

Maçın hakemi futbolcularla dalaşmadı. Gördüğü pozisyonları çaldı, art niyetli değildi, en azından futbolcuları germedi ve maçın da önüne geçmedi. (Milliyet)

Konyaspor'un sadece ligde değil kupada da etkileyici bir performansı var aslında. Ligde son 5 maçlarından 4 galibiyet çıkardılar, kupada çeyrek finalde iskenderunspor’u 3-0 yenerek yarı finale geldiler. Genelde ‘1-0 olsun, bizim olsun’ mottosuyla ilerliyorlar. Az atıyorlar ama son Hatay maçını bir kenara bırakırsak, az da yiyorlar. Recep Uçar yönetiminde savunma güvenliğini önde tutarak adım adım ilerleyen istikrarlı bir takıma dönüştüler.

Gel gör ki rakip Galatasaray, form anlamında değil Konya’nın, ligdeki hemen her takımın birkaç adım önünde. Mayıs yaklaşırken Galatasaray, sadece liderlikteki puan farkını değil, temposunu da artırarak ilerliyor. Sakatı, cezalıyı, rotasyonu fark etmeyen bir iştahla sahaya çıkıyor ve grup aşamasında 0-0 berabere kaldıkları maç sonrası geçen form grafiğini göz kamaştırıcı boyuta çıkardı. Evet, Konyaspor için bu maç 2017’de Aykut Kocaman’la aldıkları kupa sonrası finale en yaklaştıkları maç ama Galatasaray da bu son derece zorlayıcı sezonu iki kupayla kapatma hedefine çok yakın ve bu maçı kolay bırakmayacaktır diyorduk maç öncesi.

Maç işte tam da bu atmosferde başladı. Tribünler doluydu; sahaya etki etmeye çalışan bir taraftar vardı. Galatasaray üstünlüğünü daha 25. dakikada ilan etti. Mertens’in asistini değerlendiren Osimhen, rakip ayırmaksızın attığı gollerle çoktan bu sezonun simge ismine dönüştü. Devre bitmeden hemen önce, bir başka istikrarlı isim sahneye çıktı: Torreira.

İkinci yarıya iki değişiklikle başlayan Konya’nın umduğu erken gol de Galatasaray’dan geldi. 48. dakikada Osimhen’in asistiyle ağları bulan Sallai, evsahibinin umutlarını daha da azalttı. Pedrinho’nun 53’teki golü bir kıvılcım yaratsa da, Macar milli yalnızca iki dakika sonra bir kez daha sahneye çıkarak bu ışığı da söndürdü.Maçın skorunu Yusuf Demir belirledi ve Mertens’in 3 asist yaptığı maç sonrası Galatasaray finaldeki rakibini beklemeye başladı. (Hürriyet)

Okan Buruk kendisini şampiyonluğa taşıyan son iki sezonun oyun şablonundan şubat ayınon başında Gaziantep maçından itibaren vazgeçmek gibi bir hatada bulunmuştu. 20 Şubat’ta Ali Sami Yen’deki Alkmaar maçına kadar ligdeki maçlarını kazansa da oyun standardıyla birlikte Avrupa Ligi’ni kaybetmişti. Okan hoca için Fenerbahçe derbisi dönüm noktası oldu. O günden bu yana ön tarafta Mertens, Morata ve Sara’yı sürekli değiştirse de arka tarafta iki savunma bekli dörtlü hattı bozmadı ve fabrika ayarlarına dönmeyi başardı.

Bugün gelinen nokta da Galatasaray’ın artık net tarif edilen güçlü bir oyunu ve geniş bir oyuncu havuzu var. Üstelik Fenerbahçe’nin puan kaybıyla şampiyonluk yarışında güçlenen oyunuyla avantajı da iyice eline geçirdi. Bundan iki ay önce sahada büyük bir türbülansa giren Galatasaray bugün makine düzeninde oynamanın meyvelerini topluyor. Türkiye Kupası yarı finalinde Konyaspor’a karşı deplasmanda oynamasına rağmen oyunun başlangıç düdüğüyle birlikte üstünlük kurdu. Osimhen’den başlayarak her bir Galatasaraylı futbolcu aşırı istekli, enerjikti. Nijeryalı forvet için hangi platformda oynadığının bir önemi yok gerçekten. Her maç aynı istek, aynı coşku. Okan Buruk’un bu sezon en büyük şansı da bu.

Konya’ya karşı Galatasaray skoru erken koparınca kulübesi de oyuna girebildi. Zaten başlangıçta Günay Güvenç Muslera’dan formayı almıştı. Sanırım Galatasaray’ın Muslera’yı transfer etmesinden sonra arkasına aldığı en iyi yerli kaleciyi izliyor olabiliriz. Günay, kalesinde güven veriyor. Galatasaray yönetiminin elini yaz transfer döneminde kaleci transferi esnasında rahatlatacağa benziyor. (Fanatik)

Bir takımda Osimhen varsa hangi kadroyla çıkarsan çık maça 1-0 önde başlarsın. Okan Buruk lig şampiyonluğunu haklı olarak daha önemsiyor ve bu nedenle Konya’da sahaya farklı 11 sürdü. Deyim yerindeyse hibrit bir Galatasaray diyebiliriz. Aslında Konyaspor ligde 40 puanı yakalamış oldukça rahatlamış ve kupa finaline göz dikmiş durumdaydı. Ancak Galatasaray Konya’da maça etkili ve kendinden emin başladı ve erken bir Osimhen golüyle de işini kolaylaştırdı.

Nijeryalı o kadar yüksek enerji ile oynuyor ki takımdaki arkadaşlarının da motivasyonunu yükseltiyor. Dün gece bunu çok net gördük ve Lemina geldikten sonra performansı yükselen Torriera, skorer bir oyuncu haline geldi. Üst üste gelen gollerle oyun disiplinini kaybeden Konyaspor karşısında Okan Buruk kulübedeki diğer isimleri de sahaya sürdü.

Açıkçası deplasmanda oynanan ve statü gereği tek maçlık düelloyu yıpranmadan geçeceğini tahmin etmiyordum. Çünkü Konyaspor ligde iç sahada zorlu maçları kazanmayı başaran bir ekip olarak rakibine kolay teslim olmaz diye düşündüm. Sezonu iki kupayla kapatmayı hedefleyen Galatasaray finale kalarak kupanın kulpundan tuttu. Okan Buruk Fenerbahçe’yi eledikten sonra yakaladığı havayı tempoyu bu maçta da sürdürürken oynattığı futbolla ezeli rakibine de gözdağı verdi.

Galatasaray’ı sezon içinde en çok güçsüz bir kulübesi var diye eleştiriyorduk, ligin bu döneminde artık hamle açısından eli güçlü bir Okan Buruk olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz… Deplasmanda alınan farklı Konyaspor galibiyeti bize bu görüşümüzü rahatlıkla söyletti. (Fanatik)

Türkiye Kupası'ndaki F.Bahçe maçı ile birlikte dörtlü savunma ve tek forvete dönüş yapmak, G.Saray'ın fabrika ayarlarına geri dönmesini ve oyun olarak da güçlenmesini sağladı. Samsun ile Bodrum maçlarında futbol olarak yükselişe geçen G.Saray; kaliteli, dengeli, bol pozisyona giren oyununu Konya'da da sahaya yansıttı. Türkiye Kupası'nı en çok kazanan takım olan G.Saray, bir kupa takımı olduğunu bir kez daha oynadığı futbolla izleyenlere gösterdi. Konya'daki gövdeli galibiyetin mimarları Osimhen ve Sallai oldu. Mertens'in ortasını nefis kafa vuruşu ile gole çeviren Osimhen, Torreira ile Sallai'nin ilk gollerinde atağı başlatan isimdi. Sallai belki orta yapma konusunda isabeti tutturmasa da özellikle attığı ikinci gol göz kamaştırıcıydı. Sallai topa vurur gibi yapıp iki Konyalı'yı pasifize edip sol ayağı ile köşeye mermi gibi vurdu… Barış Alper, Sallai'nin bu hareketinden ders çıkarmalı, kendisi de gol vuruşlarında gelişigüzel hareket etmeyip Sallai gibi topa basmayı düşünmeli. Konya'da G.Saray adına en güzel görüntü tüm oyuncuların, takım savunmasına sadık kalmasıydı. Herkes birbirine yardım etme konusunda taşın altına elini soktu. Lemina geldikten sonra daha çok hücuma çıkma şansı bulan Torreira, son haftalardaki golcülüğünü Konya'da da golüyle gösterdi. Ligde 5 puanlık farkı yakalayan ama oyun olarak da yükselişe geçen G.Saray, kupada da finale çıkarak çifte zafer yaşamanın sinyallerini verdi. (Sabah)

Galatasaray, ligde Konyaspor'u deplasmanda ve evinde tek farklı mağlup ederken ilk yarıda Konya tribünlerinin önünde kalesinde 17 hücum görmüştü. O günlerden bu yana köprünün altından çok sular aktı. Dün Konya'ya giderken ligde kalesini son 2 maçta kapatan ve iki kulvarda doludizgin giden bir takım vardı. Recep Uçar'ın final hayali için bir puan mücadelesi olan lig maçından farklı olarak kupada risk alması bekleniyordu. Ancak bu açık oyun Galatasaray gibi yetenekli ayaklara sahip bir takım için bulunmaz Hint kumaşıydı. Okan Buruk'un az rotasyonlu kadrosu final kapısını aralayacak skoru daha ilk yarıdan buldu. Bu farkı sarı-kırmızılı takımın kadro kalitesi kadar son haftalarda ayağının yerden kesilmesine de bağlamamız lazım. G.Saray için Türkiye Kupası'nda finale adını yazdırmak iki kupa hedefi adına önemli. Okan Buruk'un da kariyerinde şampiyonluklar ve kupa var. Ama aynı sezonda ikisi birden yok. Ancak bundan daha önemli bir futbol gerçeği var. Beşiktaş derbisini kaybettikten sonra Buruk ve öğrencilerinin Kadıköy'den yarı final biletini alması Mourinho'nun kimyasını bozdu. Portekizli, dizilişi de değiştirdi, iyi oynayanlara da haksızlık etti. O tarihte iki kulvarda yarış devam ederken bir taşla iki kuş derseniz işte futbol gerçeği budur. Final için ağır basan takım Trabzonspor. Fikstüre bakarsanız önce lig, arkasından kupa finali. İki Trabzonspor-Galatasaray maçı bizi bekliyor. Neler olacak göreceğiz. (Sabah)

Galatasaray, derinliği ve potansiyeli çok yüksek bir ekip. Vitesi yükselttiklerinde onların seviyesine çıkabilecek bir takım görünmüyor. Son haftalarda öyle bir seviyeye geldi ki rakiplerine, 'Acaba maça ortak olabilir miyim' diye düşünebilecekleri bir saniye bile zaman bırakmıyorlar. Sahanın her yerindeler. Hem alana hem zamana hem de topa hükmediyorlar. Konyaspor, 'Ben rakip kaleye gidip pozisyon bulabilirim' düşüncesinde ancak maç G.Saray lehine 3-0 olduktan sonra erişebildi. Çünkü Galatasaray istediğini elde edene kadar Konyaspor'un kendi yarı sahasına geçmesine bile müsaade etmedi dersek yanlış bir şey söylemeyiz. G.Saray'da formunun zirvesinde olan oyuncular var. Osimhen, Torreira, Davinson Sanchez, Abdülkerim muazzam oynuyorlar. Uzun zamandır dinlenen Mertens, Konya'da bulduğu şansla yine kendini gösterdi. Sallai, Jakobs, Lemina gibi isimler de takıma öyle katkı sağlıyorlar ki sanki çok uzun süredir bu takımın 11 oyuncusu gibi sahada yer alıyorlar. 'Bu güneşe kar dayanmaz' sözünün futboldaki karşılığı, 'G.Saray'ın bu oyun temposuna ve formuna rakip dayanmaz' cümlesi olur.

G.Saray finalleri çok iyi oynayan bir takım. Hedefin ışığı göründüğü andan itibaren olan potansiyellerini çok iyi bir kalite ile sahaya yansıtıyorlar. Bu, oyuncuların yeteneklerinden ve yüksek futbol karakterlerinden kaynaklanıyor. Elbette diğer yandan da Okan hoca gibi başarılı ve değerli bir teknik adamın yönetebilme üstatlığı farkını gösteriyor. (Sabah)